Sarri noiz ez daukagu ideiak garbi edo daukagu ideia txarrak’ ibiltzen gara noraezean lortzen dugula resultatu desegoki edo kalitatez apalak; halaxe gertatzen da gure euskal mundu syntaktikoan. Edo faltaz ideia garbiak edo hori baino makurrago dena -zein bait da gure euskal kasuan- izanik ideiak baina desegokiak eta erratuak buruz syntaxia.
Askotan aipatzen delarik syntaxia dirudi behar dela asko jakin eta sakon studiatu theorikoki, baina hori baino gehigo da batzutan ez dakigula eta sarri hareago ez dugula jakin nahi ere, ezen zer den obligatioa hon lagundu behar zaiola irakurleari -bai, diot, lagundu behar obligatorioki, ez bada ere derrigorrez-, emanik textuak modu asekiblean. Zeren irakurleak ere ba dauka bere zuzenak.
Kasurako, gaur -Gara, otsaila 20 igandea 2005, 23. or.- daukagu ondoko titulua “LABek ezezkoa eskatu zuen Baionan, Itunak langileei bizkar ematen dielako.”. Irakurleari lagunduz, nolaere bait da obligatioa hon edozein egunkari, izkiriatzen ahal zuten honelatsu “LABek ezezkoa eskatu zuen Baionan, ze Itunak langileei bizkar ematen die.” Edo “LABek ezezkoa eskatu zuen Baionan, ze Itunak bizkar ematen die langileei.”
Behar da kasu eman redaktioari, kin ideia garbiak, eta behar dira lehengo ideia zahar desegoki syntaktikoak bahetik pasatu eta hondar kaltegarriok bota zaborretara, guzia begira produzitu textu asekible, gustoso eta natural bat tzat irakurlea.
Baina hortarako behar dira argi izan edo gutienik argiago ideiak buruz syntaxia, jakin nola syntaxia ere dago menpe klaritatea ordez orthodoxia, eta gogoan ondo hartu zuzenak hon irakurleak.
Lekeitio, otsaila 20 domekea, 2005.
No comments:
Post a Comment