Quarantinan sartu Akademia (eta bere autokritika kapazitatea)

Gogoan dut nola entzun nuenean radiotik ze ez zutela onhartzen "berrogeialdi"-rik karietara legalizatu edo ez Sortu partidu politikoa, bai gogoan dut ze pasa nuela aste oso bat inguru erneguz neu neure pensamentuetan (pensamenduetan?). Zeren bait nuen uste zela hori barbaritate lexikal bat soilik ganik Sortu-koan zeintzu zekiketen euskara guti eta ez zuketenak kontakturik (kondakturik?) euskaldunekin, kin euskaldun real soziologiakoak. Baina baiñak ortuan!

Otu zitzaidan begiratzea an Hiztegi Batua ganik Akademia (hiru edizioneak, hasten nintzela ganik 3. editionea publikatua oraintxe hile batzuk soil) eta dut ikusten hiru edizionetan reiterativoki neure inozentzian ze dakarrela

berrogeialdi.

Non ote dabil gure Akademia eta gure akademikoak ganik euskal populua? Ote dira bizi soil peripherian edo orbitan edo txarrago euskararen universoko sakon infinituan, infinitu urrunean?

Zeren hori berbea da esaten berdinki okzidenteko hizkuntzetan, izan berbeak jatorri edo etorki hain delakoa. Halantxe

(in) (quarantine)

(fr) (quarantaine)

(al) (Quarantäne)

(it) (quarantena)

(es) (cuarentena)

(rs) (Карантин)

(alphabeto kyrillikoan, irakurririk "karantin")

Zer dio, zer diosku guri euskaldunoi gure Akademiak arartez akademikoak buruz autokritika eta kapazitate autokritikoa zein da beharrezko edonon' izan ala izan ez mundu akademikoa? Ala Akademia batek eta bere akademikoek ez dute horren konzepturik ezen zer da autokritikea behintzat an honako barbaritate lar barbaroak? Baldin uste badukete ez dela barbaritate handi bat zergatik ez dute justifikatzen hori determinationea, ez soil horregatio informatu determinationeaz?

Non dute kontaktua behar dutena gurekin, euskaldunokin gaitzaten gida? Herriarentzat gabe gu herritarrok? Mintzo ote dira soil excatedra?