Euskarazko verbuan, an laguntzaileko flexio verbalak (zaio, zitzaizkien, natzaio, ... dira anitz , ba dagoz 2500 baino flexione verbal gehiago segun datuak hon Eskola Hizktegia 2005, eta guzi hori da kantitate arras handia eta gainera ere lar handia sobera edozeinentzat. Dena den horiek 2500 formak dira soil theorikoak, Jainkoari esker soil theorian possibleak eta beldurra sartzen dutenak -galdetu bestela edozeini hortan dabilenik- artio hezur muinak. Aitzitik praxia, zorionez, da normalago eta euskaldunontzat asekibleago.
Praxian askotan simplifikatzen dira horiek flexioak, hau da, euskaldunok gara praktikoagoak eta pragmatikoagoak (horixe gatik ere euskaldunik batzuk ez dute egiten euskaraz baizik darabilte dakiten erdara, edo espainola, frantzesa edo inglesa) diot praktikoagoak eta pragmatikoagoak ezi philologoak -argi dezadan, euskal philologoak- daroena uste, zorionaren handiz.
Halan, noiz nik irakurri nuen hau titularra "Singularra defendatzeari eman nahi diot geratzen zaizkidan urteak" ez nintzen deusekin konturatu -ez nuen ikusi ezer zeukanik txarto- eta ba dakit ere ze irakurri nuen barruko artikulu osoa, normal. Ikus Argia astekaria (14 or, nº 2008, 25 iraila 2005, non dago interviewa kin Bittor Kapanaga otxandiarra). Hori phrasea da skhematikoki nola izkiriatu bazen "amari eman nahi diot larrosak".
Ez naiz ni hasiko hori gatik (huts? hori gatik; nork dio dela falta bat?) ezen hak Bittor Kapanaga ez daki euskaraz edo txarto daki euskaraz otxandiarrak. Nire aldetik, Bittor, "aprobatua", ote du merezi Bittorrek -edo beste batek- suspenso?
No comments:
Post a Comment