Eguia indudablea da ze, orain ondoren ezagutu possibilitatea erabilteco euscaraz ere recurso prepositivoac, dut nic ikusten asqui differente mundua e euscaraz redactatu mezuac, ezen nola informatu edo nola hobetu nivel communicativoa an redactionea.
Halan iracurriric hau titularra an lehenbizico orria (Gara, 05 / urtarrila / 2022)
Agur zintzoa Xanti Iparragirreri
nic nahiago nuque (pean neure sinadura) beste honela
Agur zintzoa ki Xanti Iparragirre
Niretzat, diodana, daucadan aburua hontaz da evidentea eta indiscutiblea.
7 comments:
Asqui discutiblea.
ki Iparragirre
ez da euscara.
Diozuna ere Josu ze ez da euscara da niretzat osoqui discutiblea.
Nola nahi ere, eta ni hortara noa eguiaz, da ze hori recursoa concretuqui -ez balitz ere euscara, izanic inventua zeren ez da existitu an euscara orain arte- litzaque baina total mesedegarria eta erraz valiagarria.
Halan, nola exemplu arguigarritzat esango dut ze electrizitatea izanic ere inventu bat zein ez zen existitzen esateraco XII. mendean, ezen izanic ere "ez-naturala" "eta ez gurea" da guztiz onuragarria zein gainera jada dagoneco bilacatu da guztiz natural eta indispensablea.
Besteric da, prefosta, Josu, ze zuc ez duzula gogoco eta ez duzula nahi erabili inoiz.
Josu, ¿azal zeinke zehaztasunez zértan oinarritzen zara ki esan ze 'ki Xanti Iparragirre' ez da euskara?
Jesus, Galde çuen Academian, Euscalçaindian aleguia.
Çuena diot, nirea ez baita.
Naffarrerac ez daduca Academiaric, ereduzco idazleac baicic.
Gure Akademia? Euskarak behar du akademia bat, bai, baina akademia ikertzaile bat, akademia iradokitzaile bat, akademia erantzule bat, akademia kritiko bat, akademia ireki bat, akademia bizi bat, akademia bat zein díen erantzuten ki behar funtzionalak on gaur egungo erabiltzaileak e euskara.
Zu mintzo zara gain ereduzko idazleak nola Leizarraga (XVI. mendea). Ados. Lan handia egin zuten bilátuz eta orobat zabalduz bide berriak. Baina, alde batetik eurek soilik markatu zutén norabide bat zeintan lanean jarraitu behar da, eta bestetik, idazleak ez dira bakarrak zein ahal duten egín erabilera berriztatzaileak. Edozein persona kin argudio zorrotzak izan beharko litzake protagonista (ikertzaileek, itzultzaileek, irakasleek, ...). Eta aportazio horiek guztiak hartu beharko lirake pozez gainezka (an espiritua e idazle zaharrak), eta aztertu eta landu eta kritikatu (eta nahi den guztia), eta erabilera batzuetan egoki ikusiko balira, Akademiak begi onez ikusi beharko luke euren erabilera. Ez gara orain sartuko an inportantzia e komunikazioa ...
Bestalde, euskararen mekanismo sintaktiko sortzaileak ere euskara dira, eta mekanismo sintaktiko sortzaile horietatik sortu zén, garai ondo zaharretan, partikula prepositibo bat, "ki", zein aplikatu zitzaion ki objetu indirektoak. Hortaz, gaur egungo partikula morfologiko horretan dá existitzen preposizio potentzial bat, harribitxi bat, harribitxi interesgarri bat, ez soilik bere horretan, baizik-ere zeren erakusten du bide bat, aukera dual bat (prepositibo eta postpositiboa, zein ez den finkoa, baizik aldagarria), zeinen arabera landu daitezke, eta zér esanik ez, desdoblatu daitezke hainbat baliabide prepositibo zein orobat dirén euskara zeren sortzen dira erábiliz euskararen mekanismo sintaktikoak.
Beatriz Fernández hizkuntzalariak dio an bere -(K)i hiztegian eta hiztegiaz harantzago (2013):
"-(k)i morfemari aplikatiboa iritzi izan zaio lan batzuetan (Elordieta 2001, Fernández 2012, 2014 beste batzuen artean). Lan honetan, aplikatiboaren hipotesia berrikusiko dut, berez izan ditzakeen zenbait eragozpen tipologiko eztabaidatuz, eta Traski (1981) jarraituz, beste hipotesi berri bat jorratuko dut, hots, -(k)i preposizio bat dela." [Beatriz Fernández, 2013]
Bai, harribitxi bat. Harribitxi bat zein landu liteke edo bota ki zarama. Gure esku.
Nire aldetic, Jesus Rubio, diozunari mila tchalo. Da, zure erantzun hori, agitz arguigarria conceptualqui, gutienic niretzat. Poztu nau.
"ki" beharrean, "i" ere erabili daiteke.
Luis Lauzirika
Post a Comment