Ongui informatzea (edo soilic izquiriatzea) behar luque izan edozeinen ardurea baina dudaric gabe derrigorrez tzat edozein eguncari, mass media. Hau diot ze noiz iracurri bait dut hau titularra (ikus an PDE lehenbizico paginea, behean)
Othe da euscarazco versionea errespetuzcoa euscaldunari, iracurleari, erosleari? Erdal iracurleac, pagatzaileac, al du zuzen guehiago ezi euscaldunac? Ez al daquite journalistoc zer den informatzea qualitatez edo behintzat qualitate pasablez?
- Bruselak Serbiaren eta Kosovoren arteko akordioa saritzeko eskatu du
- Bruselak eskatu du saritzeko akordioa Serbiaren eta Kosovoren artekoa
- Bruselak eskatu du akordioa saritzeko Serbiaren eta Kosovoren artekoa
- Bruselas pide premiar el acuerdo histórico entre Serbia y Kosovo
Othe da euscarazco versionea errespetuzcoa euscaldunari, iracurleari, erosleari? Erdal iracurleac, pagatzaileac, al du zuzen guehiago ezi euscaldunac? Ez al daquite journalistoc zer den informatzea qualitatez edo behintzat qualitate pasablez?
6 comments:
Bruselak eskatu du saritzeko acordu historikoa Serbia eta Kosovoren artean.
Bruselak eskatu du saritzeko acordu historikoa tarte Serbia eta Kosovo.
luis lauzirika zenikazelaia
Bruselak eskatu du saritzeko akordu historikoa inter Serbia eta Kosova
edo
Bruselak eskatu du sarista dadila akordu historikoa inter Serbia eta Kosova
Xabier Erroteta
NB: Postulatzen dut "inter" preposizionea zeren sintagmak balira luzeagoak (esaterako, “Serbia eta Kosova” soila barik, "XXX jaunak presiditzen duen Serbiako Errepublika ortodoxoa eta XXXX urteaz geroztik independentzia erdietsia duen Kosovako errepublika" segida luzea), lanak bailitezke biak ulergarriro elkartzeko baldin bertze edozein baliabide erabil baledi (salbu "tarte" erabilita, prefosta, bainan nola izatez hitz hori usaiako hizkuntzan izen bat den eta ez adverbioa, nahasgarriago iduri zaut eziez "inter", zeina nabariki baita adverbioa edonorentzat eta edonoiz).
Nic ez dut eta ezta ez nuque engararic onhartzeco inter adverbioa euscaraz eta uste dut neure baitharic' litzatequeela gainera arras mesedegarri. Questionea da ea nor dagoen prest hortaraco, zeren gainera ez da ikusten nehon urrats minimum personalic zeina urruntzen litzatequeen "bide xuxenetic". Campoco hizcuntzetaric hartua dugu soilic lantzean behin versus baina arras da guti erabilia, noiz gainera guehiago erabiltzen da bere abbreviaturea ezen vs.
"Euscal intelligentsia" da sano uzcur erabiltzeco ezer on edo positivo litzatequeenic alde euscararen avantzamentua, avantzamentu globala. Dagozque lar occupatuac intelligantsia-coac kin xuxentasuna eta detailletchuac baina aitzitic dira lar guti arduratzen kin euscararen avantzamentua, avantzamentu sociala. Galdua dute -nahitara?- visione globala, dutelaric aguian ikusten zuhaitz bakoitza baina ez ikusten -eta nahi ez ikusi- basoa, ohiana edo jungla zarratua. Galdua duquete iphar-orratza, globalitatea. Strategac falta.
Zoritcharrez, eguia latz garbia.
Euskal intelligentsiaren itsukeriaz eta visione murritzaz egiten dituzun deitore horien hariari tiraka plazer nuke ekartzea hunarat atzo bertan irakurri nuen pasarte txipiñi bat Antonio Zavala literatur ikerle eta ondare biltzaile erraldoiaren liburu baten atarian. Liburu horren izena da "Estropadak bertsotan", 2003an publikatu zen, Auspoa bildumaren 281. zenbakia da, pasartea liburuaren 7. orrialdean dago, eta hunela dio:
“Bilduma au, jokatu berria zan estropadaren bertso-paperak banatzera, 1991.eko igande-goiz batez Tolosako parroki-atarira etorri zan bertso saltzailleari eskeintzen dior”.
Antonio Zavalaren lan gaitza ez dut deusetan gutxietsi ez mendratu nahi, bainan esaldi horretan baliatzen duen joskera atzerakargatsu eta lazki antokomunikativo hori, ez dea aski kezkagarri jakinik heldu dela gizon batengandik zeinek bertze nehork baino hobeki ezagutzen zuen -bihotz-gogoak hartaz blaituak izaiteraino- ahozko euskal literaturaren prosodia justu kontrakoa, hots, aurrerakargatua eta hiperkomunikativoa? Zergatik dikotomia hori? Menturaz gizonaren formazione latinoak bultzatu zuen hunat ekarri dudana bezalako egiturak baliatzera, ustez jasotasun gehiago emaiten zioten beren izkribuari? Ala superstizione altubianoaren esklabu zen gure gizona ere, gure egunetan bertze hainbat diren bezala?
Dakienak erantzun beza.
Xabier Erroteta.
“Bilduma au, jokatu berria zan estropadaren bertso-paperak banatzera, 1991.eko igande-goiz batez Tolosako parroki-atarira etorri zan bertso saltzailleari eskeintzen dior”.
honela hobeto:
bilduma hau eskeintzen diot bertso saltzaileari, etorri zena Tolosako parroki atarira 1991.eko igande-goiz batez, banatzera bertso paperak, jokatu berria zen estropadarenak.
luis lauzirika zenikazelaia.
Gauza bat argi dago: euskal diskursoak esanguratsuki irabaziko luke baldin sortuko balitz valiabide prepositivo bat afin adierazi "...-n artean" postpositivoa.
Beraz: SORTU BEHAR DA!
Gero: zein?: "inter"?, "tarte"?, "arteo"?, "artean"?, "arte"?, "bitarte"?, "arten"?
Valiabide sintaktikoetan badirudi ze, oro har, hobe instalatzen dira valiabide egokituak ezez valiabide mailegatuak (kontuan har ze valiabide prepositivoak maiz erabili litezke). Hori doa kontra valiabide mailegatuak nola "inter" (nahiz funtzionalki "inter..." izan primerakoa).
Valiabide sintaktikoak laburrak izan behar dira: preposizio erabilenak silaba bakarrekoak, besteak luzetxoagoak izan daitezke, baina hobe 2 silabakoak ezez hirukoak. Hori joango litzake kontra "artean...", "arteo..." edo "bitarte..." (nahiz funtzionalki primerakoak izan).
Gero preposizioa ez litzake nahastu behar kin bestelako elementu gramatikalak nola bereziki izenak. Hori joango litzake kontra "arte..." edo "bitarte..." (hauek ez dira funtzionalki hain egokiak).
Hori dala-ta, azkenaldian nabil erabiltzen "arten...": zein dan valiabide egokitua, bi silabakoa eta ez da nahasten kin beste ezein valiabide (gainera "arten..." uler daiteke nola kontrakzioa on "arte-on ..."). Eta oso ondo funtzionatzen du.
Post a Comment