Tengo la sensación de vivir en un país de ficción, en el que hay bastantes sectores, personas y grupos, que se creen los "cuentos de hadas" inventados sobre nuestra realidad. Esta texto pretende explicar algunas razones de tal impresión.
- La primera razón que provoca mi desconcierto resulta de considerar que un sector muy importante y combativo de la sociedad vasca, sobre todo en el terreno de la reivindicación de nuestra lengua primitiva, el euskera, se despreocupa, con alarde, de cualquier consideración política que pretenda reflexinar sobre la normalización lingüística y la consiguiente necesidad de estructuras políticas que la garanticen. Parece que, desde su punto de vista, la normalización es un proceso que depende fundamentalmente de la voluntad de sus hablantes y no de una organización política, obviamente un Estado propio, que exija su uso. Las lenguas normalizadas y dominantes alcanzaron su estatus actual mediante la coerción ejercida por su propio Estado en etapas anteriores y que, hoy todavía, prosiguen. La voluntad social es condición necesaria para la normalización lingüística, pero no suficiente; la exigencia de su uso, provocada desde el poder político, es imprescindible para que llegue a buen puerto.
Bi parteak, dimensione internoa -corpusa- eta externoa -statusa-, dira elkarren osagarri, ez dazagula ahaztu hori mesedez.
8 comments:
Gero eta gehiago kostatzen zaidak hire euskera ulertzea eta pena diat. Uste diat badekala garaie hain asmaziozko uskara hori abandonatzeko. Ondo izan
Bittor
Gerrikagoitia jauna,
Nabarraldek dio eze Eskualdunak erresuma ez gareno gure mintzairak ez dukela etorkizun onik, eta zuk horri gehitzen diozu eze euskarak ez duela aski erresuma izaitea behar duelakotz oraino strukturazko revoluzione prepositivo bat diskursivoki zaluago eta efizienteago izaiteko. On da, akort naiz. Ordea nik galdatzen dautzut: bi beso horietarik batek huts egiten badauku, badea deus etorkizunik euskararentako? Ala aski date bietarik bat segurtatzea (erresumatasuna ardiestea edo revoluzione intralinguistikoa bururatzea)gure etorkizunak izan dezan itxura arraiago bat?
Xabier Erroteta.
NB: Bittor, zail bazaik Gerrikagoitiaren mintzaira konprenitzea menturaz hirea duk falta eta ez harena. Bizkitartean, haren eta hire artean baduk alde bat gaitza: Gerrikagoitiak bere bidea jorratzen dik bere adimenak emaiten deraukon argiari jarraikiz eta pirka-pirka sartzen ditik bere solaskideen buruan anitz kezka eta arrengura, baieta anitz erronka plazatzen guztion akulagarri. Hori bera aski hukek esker zerbait adiarazteko gizonari, hire egungo gomendio hits horrekin zafratzeko orde.
Bittor, Bittor Hidalgo edo Viktor Hidalgo,
[Ikerlaria eta Euskal Filologiako irakaslea da. Hiru ikerlan mardul egin ditu: gerra aurre eta gerra osteko bertsolarien hizkeraren azterketa sakona; hitzen ordena euskaraz; eta erlatiboak euskaraz. Itzulpen eta artikulu mordoa ditu argitaratuak.
Mito handienen kontra, ikerlari jarreraz ekiten du. Dena argudiatzen du datuz, eta argi bereizten du frogatutako gertakizunen eta iritzien arteko muga.]
ez deuat sinesten ezen nire euskara -yago hobexea edo trauskilxea- kostatzen zait horrenbeste hain punturaino non kosta egiten ziak ulertzea. Dagoena duk -eta ez dukek- ze hi hago kontra hon euskara prepositivo bat, kontra radikalki eta ere irrazionalki behintzat harik explika dezaan razionalki zer kalte lekarkikeon horrek -prepositionaltasunak- euskarari, salvu dela panorama bat zein ez da ikusten ahal tradizionean salvu an modu ia imperzeptivoa.
Mintza hadi, Bittor, anple eta zabal trakilitatez baina razionalki eta arrazoiekin. Ea ba.
Estatua behar du euskarak bizirauteko? Agian bai, baina bi huts ditu planteamendu horrek:
- euskararen aldeko lana estatu propioaren aldekoarekin lotzen du, hortaz, euskal herrian bizi den jendearen zati handi bat (euskaldunak eta ez euskaldunak) euskararen aldekotasunetik uxatzen du. Lagunak gutxi ditu euskarak, eta ezin ditu gehiago galdu. Aldi berean euskararen eremu zabal bat, Ipar euskal herria hain zuzen, heriotzera kondetzatzen du. Bertako abertzaletasunaren hazkuntza erritmoak ikusi besterik ez dago.
- euskararen bizirautea legeri bakar eta estatu propioarekin lotzeak hurrengoa dakar: ez bada lortzen heriotzera kondenatutakotzat jotzen da euskara. Hortaz borroka politikoa galtzen badu abertzaletasunak (eta bide onetik ez doala nahiko argia da) zuzenean euskara kondenatzen ari da planteamendu hau.
Estaturik gabe biziraun du euskarak. Estaturik gabe bizirauteko prestatzea da erronka. Estatuaren eta legeri bakarraren zain bagaude, euskararenak egin duela bai dela pronostiko ziurra.
Ceharo bat nathor aurreco meçuan adieracitacoequin.
Statu independent bat eduqui ez içanac salvatu du euscara.
Naffarroaco Erresumac independent iraun balu euscara desaguerturic liçate.
Adeitsuqui
Nire ustez gauza interesanterik asko agertu da orai arte hemen kommentatuan. Bestetik ba dirudi ez dago dudarik ze hizkuntza batek, edozeinek, bedere plano analytikoan, ba ditu bi eremu' bat kanpora begira -statusa, kin konponente politiko, ekonomiko, religioso, ...- eta bestea barrura begira -corpusa, hizkuntza delako baten "tripak" kin grammatikea, ...-.
Bada premisa horrekin beharko zaio kasu eman bi alderdi horiei: statusa eta corpusa. Nolanahi behintzat prinzipioz hau bloga dago gehiago begira a corpusa ezi ez a statusa, baina esan gabe doa ze bi munduok dagoz elkarrekin interrelationaturik.
Kaixo, begira zer aurkitu dudan espainierazko medio batean:
"Las negociaciones que se están llevando a cabo entre las formaciones minoritarias para tratar de dividir el heterogéneo Grupo Mixto del Congreso surgido de las elecciones generales del 9 de marzo deberán acabar confluyendo en la futura Mesa del Congreso, que tendrá la última palabra, y ahí CiU tendrá la llave que decida, en primer término, si Esquerra Republicana (ERC), Iniciativa per Catalunya (ICV) e Izquierda Unida conforman grupo propio, se informó a Europa Press en fuentes parlamentarias."
http://www.larepublica.es/spip.php?article10276
Seinale beste hizkuntzetan ere izaten ahal deka aski inkomunikativoa.
Post a Comment